Κατασκευάστηκε διώροφο πλαίσιο δύο ανοιγμάτων από σκυρόδεμα με «ξηρές συνδέσεις» σε κλίμακα 1:1.5, το οποίο αποτελείτο από τρία προκατασκευασμένα υποστυλώματα δύο ορόφων, τέσσερις προκατασκευασμένες δοκούς (δύο ανά φάτνωμα) και τρία προκατασκευασμένα θεμέλια. Η συνένωση τόσο των υποστυλωμάτων με τα θεμέλια όσο και των δοκών με τα υποστυλώματα πραγματοποιήθηκε μέσω ξηρών συνδέσεων. Χρησιμοποιήθηκαν κεντρική προένταση χωρίς σύνδεση, με τένοντες συνεχείς στα δύο ανοίγματα κατά μήκος των δοκών κάθε ορόφου, καθώς επίσης και ράβδοι χαλαρού οπλισμού άνω και κάτω πέλματος («υβριδική σύνδεση»). Προκειμένου να προσομοιωθεί το επιπλέον βάρος του πρωτότυπου φορέα στο ομοίωμα, μάζες από οπλισμένο σκυρόδεμα «κρέμονταν» από κάθε δοκό του πλαισίου. Στις δοκιμές χρησιμοποιήθηκαν τέσσερα υδραυλικά πιστόνια (δύο ανά όροφο), που έρχονταν σε επαφή με το μεσαίο υποστύλωμα προκειμένου να επιβάλουν τη χρονοϊστορία μετακινήσεων στους ορόφους του πλαισίου. Πραγματοποιήθηκαν δύο δοκιμές. Στην πρώτη δοκιμάστηκε το πλαίσιο σε ανακυκλιζόμενη φόρτιση με τα θεμέλια των υποστυλωμάτων ελεύθερα εδραζόμενα στο έδαφος, με δυνατότητα λικνισμού μέσω κατάλληλα διαμορφωμένου μηχανισμού. Κατόπιν επισκευής των βλαβών της πρώτης δοκιμής με τη μέθοδο των ρητινενέσεων, το πλαίσιο δοκιμάστηκε ξανά σε ανακυκλιζόμενη φόρτιση αλλά αυτή τη φορά με τα θεμέλια των υποστυλωμάτων πακτωμένα (πρακτικά ακλόνητα) στο έδαφος του εργαστηρίου.

Δοκιμές με ελεύθερα εδραζόμενα θεμέλια:

Επισκευή με ρητινενέσεις:

Δοκιμές με πακτωμένα θεμέλια: