Κατασκευάστηκαν πλάκες μίας διεύθυνσης με δύο ανοίγματα συνολικού μήκους 8,4m (4,2m το κάθε άνοιγμα), οι οποίες δοκιμάστηκαν υπό την επιβολή μεγάλης κατακόρυφης μετακίνησης στο ένα άκρο, σαν αποτέλεσμα της απώλειας στήριξης. Η πρώτη εσωτερική στήριξη αποτελείτο από δοκό με δέσμευση της κατακόρυφης μετακίνησης, αλλά με ελευθερία στροφής, προσομοιώνοντας έτσι τις συνοριακές συνθήκες λόγω της πρώτης εσωτερικής δοκού. Το δεύτερο άνοιγμα της πλάκας κατέληγε στην επόμενη (δεύτερη) εσωτερική στήριξη, στην οποία δημιουργήθηκαν συνθήκες πάκτωσης, προσομοιώνοντας τη συνέχεια της πλάκας σε τυχόν επόμενα ανοίγματα μιας πραγματικής κατασκευής. Οι πλάκες έφεραν ομοιόμορφο κατακόρυφο φορτίο και η εξωτερική στήριξη βυθιζόταν κατά μήκος κατακόρυφου οδηγού έως και μετακινήσεις της τάξεως των 40cm για την πρώτη πλάκα και 60cm για την δεύτερη. Με τον τρόπο αυτό ενεργοποιήθηκε η εφελκυστική (μεμβρανική) λειτουργία της πλάκας. Οι δύο πλάκες που δοκιμάστηκαν είχαν την ίδια γεωμετρία αλλά διαφορετικό τρόπο όπλισης. Έγινε λεπτομερής καταγραφή της συμπεριφοράς των δοκιμίων χρησιμοποιώντας δυναμοκυψέλες για την καταγραφή των δυνάμεων και πλήθους μηκυνσιομέτρων για την καταγραφή των μετακινήσεων σε διάφορα σημεία της κατασκευής. Η επεξεργασία των πειραματικών αποτελεσμάτων πραγματοποιήθηκε παράλληλα με τη χρήση υπολογιστικού εργαλείου για τη μη-γραμμική ανάλυση κατασκευών. Η συμφωνία μεταξύ αναλυτικών και πειραματικών αποτελεσμάτων ήταν ικανοποιητική.